Ngunit talaga namang malas, nachempuhan ako ni nanay na nagtetext at walang ginagawa,araw iyon ng pista at abalang-abala ang lahat.Kaya hindi ako makatanggi nang utusan niya akong maghiwa.Sa araw na iyon muli na naman akong nasugatan nang dahil sa paghiwa nang karne ng manok. Dahil dito hindi ako nakakapagsulat sa mga lecture sa eskwelahan at hindi ako nakakapagsagot ng maayos sa mga journals.Inis na inis ako noon at sinabi ko sa sarili na "hinding hindi na ako maghihiwa kailanman".Baka sa ikatlong pagkakataon ay maputol na ang daliri ko ng dahil lang sa paghihiwa.
Kinaiinisan ko talaga itong gawin.Ngunit sa isang banda,hindi naman maari ang nais ko.Kailangan ko paring matutunan ang maingat na paghihiwa.Alam naman natin na may ibang tao na talagang nagagalak gawin ang ang ganitong bagay, lalo na ang mga CHEF.Kahit nakapikit siguro ay hindi sila masusugatan o mahihiwa.
Kaya naman ito na lamang ang maipapayo ko sa mga katulad kong kinaiinisan ang paghihiwa ,mag-ingat na lamang tayo para hindi tayo masugatan at upang hindi na natin kainisan pa ang paghihiwa.
Marie Joie Yuvienco.
0 comments:
Post a Comment